به نظر می رسد با تغییر شرایط، این سنتهای نچندان قدیمی بطور کلی از میان رفته اند، چه در حوزه ی شهری و چه نواحی روستایی تالش این اتفاق افتاده است.
هر آنچه چنین تصویری برای نسل امروزی تر، ناشناخته باشد به همان اندازه چنین تصویری برای متولدین پیش از سالهای نخست دهه هفتاد به پایین، تصویری آشنا و نوستالژیک است.
از تالار خبری نبود و تقریبا هیچ خانواده ای بدون چند هزار متر زمین وجود نداشت.
برگزاری مراسم عروسی در دوشب متوالی، شب نخست در خانه عروس و شب دیگر خانه داماد، از ساعت ابتدایی غروب آغاز و تا دمادم بامداد ادامه داشت.
سرو شام در درون محفظه ای طولانی به نام پارگا؛ غذاها عمدتا ماهیچه و کباب و البته صندوق هایی پر از نوشابه های شیشه ای.
به رسم آن روزها، عموم مردم برای خانواده عروس کادو(کالا) و برای داماد وجه نقد هدیه می آوردند( و سیگار بهمن دریافت می کردند.)که البته در بسیاری از موارد تعداد زیاد و تکرار بیشمار کادوهایی مثل: ساعت دیواری و پشتی دیوار برای خانواده عروس مشکل ساز می شد.
این روزها اما، به نظر می رسد با تغییر شرایط، این سنتهای نچندان قدیمی بطور کلی از میان رفته اند، چه در حوزه ی شهری و چه نواحی روستایی.
- نویسنده : پریسا رحمتی
