در دنیایی که ما هستیم، زندگی هرروز سخت تر، ناکامی ها بیشتر و آرزوهایی که به رویا تبدیل می شود، مکان خوبی است تا آنچه نیستیم، بیان کنیم، آنچه آرزو داریم، تصویرش را نشان دهیم، صاحب و مالک چیزهایی شویم که از آن محروم مانده ایم،
در دنیایی که ما هستیم، زندگی هرروز سخت تر، ناکامی ها بیشتر و آرزوهایی که به رویا تبدیل می شود، مکان خوبی است تا آنچه نیستیم، بیان کنیم، آنچه آرزو داریم، تصویرش را نشان دهیم، صاحب و مالک چیزهایی شویم که از آن محروم مانده ایم، چیزهای را بگویم که در دنیای واقعی شهامت گفتنش را نداریم، از کسانی بگویم که مشتاق دیدارشان هستیم و خلاصه اینکه آنچه نبوده و نشده ایم، خود را در آن قالب معرفی کنیم!
این همه پست های تکراری از شخصیت های علمی، فرهنگی، نظانی، سیاسی، مذهبی و.. بخاطر تصور خود در جایگاه دیگران است..
بیشتر نوشته ها و تصویرهای درج شده، جنبه آموزشی دارد. هدف و مقصود از گفتن آن به دیگران، برای اینگونه شدن است. یعنی من میدانم، تو هم بدان. یعنی من دیدم، توهم ببین.
مگر کار آموزگار چیز دیگری است!؟
آموزگار هم دانسته های خود را عرضه می کند.
تطبیق و یکسان سازی شخصیت خیالی با خود واقعی ما، بزرگترین هنرمندی، تیزهوشی و توانایی ماست.
اگر یاد بگیریم آنگونه که می گویم، باشیم. این یعنی خودسازی..
ولی اگر بگوییم و نقل گفته ها کنیم؛ ولی خود از آن درس نگیرم و آنگونه رفتار نکنیم، فاجعه است.
این فاجعه را براحتی در افراد دوشخصیتی به روشنی تمام می بینیم..
- نویسنده : دکتر براتعلی حذار
